Toplumun rol modelleri hergün "siyaset yapma sanatı" kisvesine sığınarak birbirini yiyor. Üzerine kriz ve küresel belirsizliklerin yarattığı kaygı ve endişeler toplumda , aynen "Savaş Sonrası Stres Sendromu"na benzer semptomlar ortaya çıkarıyor. İletişimin gücü bu hastalık yapıcı malzemeyi adeta katlayarak ortalığa saçıyor ve herkes az ya da çok üzerine düşen payı alıyor.. Bu gidişe artık bilimadamları dur demeli.. Başka kimseden umut kalmadı..

Kurbağayı yavaş yavaş ısıtarak haşlama taktiği gibi, ağır ağır soğutarak unutturuluyor yeri gögü oynatan "Deniz Feneri"..

Açılalım ama dikkatli açılalım.. Ayrımı ortadan kaldırmaya soyunurken daha derin ayrımlar yaratmayalım. Bir spor olayında bile "öldürmecesine" kamplaşabilen bir toplum kesiminin "etnik" bir kamplaşma körüklenirse neler yapabileceğini unutmayalım. PKK’nın beceremediğini kendi kendimize yapar hale gelmeyelim.. Türkiye’de demokrasi herkes için ve acil olarak lazım unutmayalım..

Yargıda reform..