“Abi bi mendil alsana!” diye araba pencerelerinden ezik gözlerle bakan çocuklar, sokak çöplüklerinde, kartonların üzerinde yatan, televizyon ekranlarında acıyarak seyretmekle yetindiğimiz minik tinerciler, süs ağacı değillerdi ki!.. Hepsi insanevladıydılar, o mezbeleliklerde hastalıktan ölmeyenleri hepislere gire çıka büyüdüler.. şimdi kocaman adamlar oldular ve hala aynı durumdalar.. Vaktiyle Yusuf Kulca’ya yardım etseydiniz, şimdi kırk yeni karakol açmak zorunda kalmazdınız…